مصطفی پورمحمدی، یکی از چهرههای امنیتی جمهوری اسلامی که سابقه وزارت در وزارتخانههای کشور، اطلاعات، و دادگستری را در دولتهای مختلف ایران داشته است، در مصاحبهای تلویزیونی از کشف ۲۰۰ عملیات «جاسوسی و خرابکاری اقتصادی» در کشور طی سال گذشته خبر داد.
این مقام امنیتی در بخشی از سخنانش به عملیات انفجار پیجرهای حزبالله اشاره کرد و گفت: «یک عملیات پیجر که بسیار عملیات اطلاعاتی پیچیدهای است که البته آن قسمتی که به سمت ما برمیگردد، با بیاحتیاطی هم همراه بوده است، ببینید که چقدر خسارت وارد کرد.»
این اظهار نظر از سوی پورمحمدی در حالی مطرح میشود که موضوع پیجرهای حزبالله اخیراً در رسانههای داخلی جنجالبرانگیز شده است. هفته گذشته، مسعود اسداللهی، که در تلویزیون جمهوری اسلامی بهعنوان «کارشناس مسائل منطقهای» معرفی شد، در یک برنامه تلویزیونی درباره نقش ایران در تهیه و توزیع پیجرها در بین نیروهای حزبالله صحبت کرد. او مدعی شد که «ایران واسطه خرید پیجرها از تایوان بوده است». این اظهارات به سرعت با واکنش نهادهای مختلف جمهوری اسلامی مواجه شد و این ادعا را تکذیب کردند.
علاوه بر این، اسداللهی به دستگاه قضایی احضار شد تا توضیحاتی در مورد سخنان خود ارائه دهد. این اتفاقات در حالی رخ داده که مسئله تجهیز و تأمین نیروهای حزبالله لبنان همواره یکی از محورهای اصلی سیاست منطقهای جمهوری اسلامی ایران بوده است. اظهار نظرهای اخیر درباره واسطهگری ایران در تهیه تجهیزات مخابراتی و سپس تکذیب آن از سوی مقامات رسمی نشان از حساسیتهای موجود در این موضوع دارد. این تنشها بیانگر چالشهای پیچیدهتری در سیاستهای اطلاعاتی و امنیتی ایران در حوزههای منطقهای است، جایی که هرگونه ادعای همکاری یا واسطهگری با گروههای شبهنظامی میتواند تبعات سیاسی و امنیتی وسیعی به همراه داشته باشد.
اظهارات مصطفی پورمحمدی در خصوص کشف ۲۰۰ عملیات «جاسوسی و خرابکاری اقتصادی» در ایران و بحث پیرامون پیجرهای حزبالله، نشاندهنده حساسیتها و پیچیدگیهای موجود در سیاست امنیتی جمهوری اسلامی ایران است. این نوع اظهارنظرها زمانی که از سوی چهرهای همچون پورمحمدی مطرح میشود، معمولاً هدفهای چندگانهای را دنبال میکند. تحلیل این سخنان از چند زاویه قابل بررسی است: